Enkele maanden geleden, ik vermoed ergens in mei, begon het te kriebelen. Ik wou me verder verdiepen en specialiseren. Ik heb even getwijfeld of het wel een goed idee was dat net in die periode te beslissen (Corona enzo…) maar mijn verlangen was groter dan de angst dat een opleiding ‘anders’ of ‘niet’ zou doorgaan.
In oktober 2018 startte ik met Tinspireert (toen onder de vleugels van Starterslabo) en had ik de 2-jarige opleiding ‘Creatief Agogisch Coachen’, een 4-daagse ‘Verbindende Communicatie’, een 1-jarige creativiteitstraining, een 6-daagse ‘Basiscoaching’, een 6-daagse ‘Mindfulnesscoaching’ en vele workshops en trajecten rond persoonlijke groei in mijn rugzak. En mijn diploma en ervaring als ergotherapeut natuurlijk…
Ik ben héél tevreden met mijn rugzak en ik heb in de voorbije 2 jaar bewust geen opleidingen gevolgd om aan de slag te gaan met wat ik al ken. Net dóór als coach ervaring op te doen, begon ik te merken welke mensen ik vooral aanspreek en begeleid.
Oké, dat wist ik in 2018 ook al, maar ik in mei 2020 voelde ik vooral de behoefte me te ‘specialiseren’ in een bepaald thema.
Stress, burn-out, hoogsensitiviteit en perfectionisme
Dat zijn mijn thema’s. 🙂 Daar weet ik al veel over en ben ik ervaringsdeskundige in, dus in één van deze thema’s wou ik me verder verdiepen.
Voor mij hangen deze thema’s trouwens heel nauw samen.
De meeste mensen die zich in mij herkennen of tot bij mij komen, zijn meestal ook hoogsensitief en/of perfectionistisch. Ze hebben ofwel al een burn-out gehad ofwel voelen ze dat ze meer hun grenzen willen leren aangeven, rust willen vinden in hun hoofd of op een creatievere manier aan de slag willen gaan met zichzelf.
Dus ik voelde even bij mezelf: wil ik nu nog een stress- en burn-out-coach-opleiding volgen? Een opleiding tot HSP-coach? Of een opleiding tot perfectionisme-coach?
Het werd snel duidelijk dat ‘perfectionisme’ me zélf het meeste triggerde.
Als je last hebt van het perfectionisme-patroon, dan ben je (onbewust) steeds op zoek naar bevestiging, heb je last van uitstelgedrag, kun je moeilijk kiezen, ben je een enorme denker of zelfs piekeraar, leg je de lat erg hoog, heb je een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel, wil je alles controleren, kun je moeilijk je grenzen bewaken… en zo zijn er nog méér kenmerken.
Het is natuurlijk mooi als je graag kwaliteit biedt, veel wil werken, anderen graag helpt… maar volgens Marcel Hendrickx maakt de perfectionist zichzelf fysiek en mentaal ziek door altijd het beste na te streven en het zichzelf zo moeilijk te maken.
En dat heb ik zelf aan den lijve mogen ondervinden.
Chronische stress die zich uitte in lichamelijke klachten zoals rug-, buik-, maag-, hoofd- en spierpijn, vaginisme, gepieker en uiteindelijk een pittige burn-out.
En net omdat ik zelf heel goed weet (door mijn eigen ervaring en door mensen in mijn nabije omgeving) hoe je jezelf kunt ziek maken én omdat ik intussen ondervonden heb dat verandering mogelijk is, voel ik dat ik me nog meer wil verdiepen in het thema ‘perfectionisme’.
Opleiding tot OCP-coach
En zo start volgende week de opleiding tot OCP-coach: een opleiding van 13 lesdagen en 3 intervisies. OCP staat voor “Ontwikkelingsgericht Coachen van Perfectionisme”.
De OCP-methodiek is een manier van coachen die door Marcel Hendrickx ontwikkeld werd vanuit zijn jarenlange ervaring als internationaal erkend NLP-trainer en vanuit zijn missie om mensen van hun perfectionisme te bevrijden. Marcel schreef ook het boek Zeg me dat ik oké ben, dus ik kijk er naar uit van hem les te krijgen. 🙂
Als ik zo alles lees en heel eerlijk ben met mezelf, merk ik dat ik al véél uit de methode en visie zélf toepas in mijn eigen werkwijze. Ik maak binnen coaching (en mijn eigen leven) al gebruik van de kracht van creativiteit, speelsheid, visualisatie en positief denken om verandering te creëren. Ik ont-moet mensen al letterlijk door hen bewust te maken van hun patronen en al hun ‘moetens’…
En toch kriebelt het om dit nog meer te gaan doorleven, er mijn ‘specialisatie’ van te maken en me te laten omringen en ondersteunen door anderen die dezelfde missie delen.
Uiteraard ben ik ook heel benieuwd welk effect de opleiding gaat hebben op mezelf.
Uit ervaring weet ik dat zo’n soort opleidingen altijd veel teweeg brengen.
Ook al ben ik al enorm gegroeid t.o.v. 4 jaar geleden, toch zijn er bepaalde kenmerken van perfectionisme waar ik ook nog regelmatig op bots. 🙂
En wat met die IEB dan?
Wel, IEB staat voor “Individueel Emotioneel Begeleider”. Een boeiende opleiding van 3 dagen om kinderen en volwassenen op een diepgaande en individuele manier sociaal-emotioneel te begeleiden. Ontwikkeld en gegeven door Sandra Kleipas.
Sandra is ook heel open, gevoelig en authentiek. Ze heeft al jaren ervaring als coach en is ervaringsdeskundige en expert op vlak van hoogsensitiviteit. Zo komen mijn thema’s weer samen.
Deze 3-daagse sprak me al een tijdje aan, omdat Sandra graag alles visueel maakt door te tekenen en met materiaal te werken. Zij doet dit op een andere manier dan ik. Ik gebruik bv. het creatief dagboek, verf, oliepastel en allerlei dagelijkse materialen zoals stofjes, pluimen, knopen… om verwonderd te worden, te leren loslaten, uit je hoofd te komen en zo te ontdekken wat er onbewust speelt. Zij werkt met materiaal speciaal gemaakt (of gekozen) om de processen tijdens coaching visueel zichtbaar te maken.
Het lijkt me een interessante aanvulling op mijn werkwijze en vooral heel boeiend om dit tijdens de kindercoaching te gaan toepassen. Ik ben heel benieuwd en kijk uit naar de diepgang die deze opleiding belooft! 🙂
Deze opleiding gaat trouwens 2-3 november en 7 december door.
