Enkele maanden geleden, ik vermoed ergens in mei, begon het te kriebelen. Ik wou me verder verdiepen en specialiseren. Ik heb even getwijfeld of het wel een goed idee was dat net in die periode te beslissen (Corona enzo…) maar mijn verlangen was groter dan de angst dat een opleiding ‘anders’ of ‘niet’ zou doorgaan.
In de eerste week van september begon ik het te voelen. Dat geknaag in mijn lijf, dat patroon dat ik opmerkte maar precies niet meteen zelf kon doorbreken. Ik voelde de behoefte er gewoon even ‘tussenuit’ te zijn. Niet door fysiek er op uit te trekken en op reis te gaan. Wel door even mijn
De eerste golf Tot nu toe deelde ik nog maar heel weinig over Corona. Op 13/3 kon ik er niet meer om heen en deelde ik mijn gevoel en visie om anderen ook bewust te maken hoe ziekmakend stress en angst kunnen zijn. En op 21/3 deelde ik mee dat ik schuldgevoelens bij mezelf opmerkte
Het voorbije weekend bracht ik alleen thuis door, want Laurens (mijn vriend) ging op weekend met zijn vriend(inn)en. Ik mocht mee, ‘t is niet dat het een vrijgezellenweekend was waar partners niet toegelaten waren, maar ik koos er bewust voor dat niet te doen. Weekends, vrienden, grote groepen… Het zijn dingen waar ik in de
Veel mensen weten intussen wel dat ik in 2016 geveld werd door een burn-out, maar velen weten niet dat ik in 2017 een blog startte.Ik zat toen al een jaar thuis, dacht dat het beter ging, maar kreeg toch een enorm fysieke terugval. Ik lag opnieuw enkele dagen noodgedwongen in de zetel en voelde de
